Onderzoek
13 september 2022
Gisteren de documentaire film Blue Monday (Ingrid Kamerling 2020) gezien in Forum. Gaat over verwarring en ontaarding van drie personen in psychotische episoden. Over hoe zij dit hebben zien aankomen en beleefd. Ook hoe het nu met ze gaat en waar zij baat bij hebben. De een heeft helaas herhaaldelijk terugvallen, de ander een enkele 'aanval' met redelijk herstel. En een derde bleek hypersensitief en hypergefocussed op een niet kloppend verhaal omtrent de identificatie van zijn biologische vader.
Veel verschijningsvormen, meervormig, meerkoppig, hardnekkig, traumatisch. Maar hoe belangrijk is nieuw perspectief. Een zinvol bestaan ervaren met uitzicht op een toekomst. Het maken van deze film was voor alle drie al een raison d' etre. Persoons- en identiteitsvormend, belevenisvolle en betekenisvolle nieuwe verhalen genereren betekent veelal ook de aanmaak van positieve reflecties.
En een nieuw narratief, de aanleg en het ontstaan van een nieuwe rode draad. Nieuwsgierigheid, exploratief gedrag groeien, evenals het gevoel van cohesie met de omgeving en zichzelf.
Ik realiseer me na deze avond waar Joyce de Jager als een van de drie hoofdrolspelers ook live uit eigen ervaringen sprak dat het met ernstige verwarring en randpsychoses net is als bij bijna-ongelukken. Er met veel geluk net goed van afkomen. 'Het had ook anders kunnen lopen'.
Ik herken deze perioden ook in mijn leven. Gered door omstandigheden, de juiste personen, net op tijd een omslag en dan gesterkt verder. Deze momenten vergeet je op een gegeven moment weer. Het is belangrijk om in moeilijke levensepisoden te sparren. Iemand te hebben die je opmerkt en toespreekt. Mijn VIP's ben ik voor eeuwig dankbaar.